Skip to main content

This post is also available in: English (Αγγλικα)

Δεν υπάρχει πιο όμορφη αίσθηση από το κυριακάτικο πρωινό ξύπνημα μέσα στο μαλακό ζεστό πάπλωμα. Μ’ αρέσει να ξυπνάω στο σπίτι με τις φωτογραφίες μας, τη βιβλιοθήκη με τα μπουκάλια, τα γραφεία δίπλα στα μεγάλα παράθυρα, τους πίνακες, τις συνταγές μας, τα τσάγια, τα μπαχαρικά και τα φυτά αβοκάντο. Tην Κυριακή το σπίτι έχει εκείνη την γλυκιά μυρωδιά του ψημένου μπισκότου, που μου είναι τόσο οικεία από μικρό παιδί. Πάντα ετοιμάζω πλούσιο πρωινό, τσάι γιασεμί και τηγανίτες με μέλι,vegan cupcakes, γάλα με δημητριακά ή μους σοκολάτας. Μετά βάζω μουσική από το γαλλικό σταθμό ”fip” και ανοίγω τα μεγάλα παράθυρα, όπου ο χρόνος αλλάζει τα χρώματα και τις ζωγραφιές μέσα στο μεγάλο δωμάτιο.

Οι τέσσερις εποχές εναλλάσσονται πολύ αρμονικά και το τοπίο αλλάζει με τα χρόνια…

Έχω αλλάξει πάνω από πέντε σπίτια. Οικίες στην πόλη μου ή μακριά απ’ αυτήν, με θέα το δάσος, τη θάλασσα, τον κήπο ή τα γκρίζα κτήρια, με ή χωρίς συγκατοίκους, όλα έχουν μια ιδιαίτερη ενέργεια μέσα στο χώρο, που αλλάζει με την εποχή και τα χρόνια. Η πόλη που γεννήθηκα είναι ο τόπος των παιδικών μου αναμνήσεων. Οι μυρωδιές, τα περσικά χαλιά, το μεγάλο ρολόι στο σαλόνι που χτυπούσε τις ώρες, τα άπειρα μπιμπελό πάνω στο τζάκι και οι λευκές δαντέλες στις κουρτίνες, συνθέτουν ένα όμορφο ψηφιδωτό της παιδικής μου ηλικίας.

Όταν έφυγα πρώτη φορά από το σπίτι μου ανακάλυψα νέες πτυχές του χαρακτήρα μου.

Η αλήθεια ότι τα μέρη που ζούμε διαμορφώνουν και αυτό που είμαστε. Τα σπίτια αλλάζουν όπως και εγώ σε μορφή, σχήμα, χρώμα, διαστάσεις, υλικότητα, σταθερότητα και αισθητική. 

Οι γονείς που χώρισαν όταν ήμουν πέντε χρονών και είχα πάντα δύο σπίτια και άρα δύο παιδικά δωμάτια. Πάντα πρόσεχα το δωμάτιό μου να έχει μια διακόσμηση και ένα χαρακτήρα. Ένιωθα ότι σε κάθε σπίτι αποκτάω και διαφορετικό ρόλο, γιατί ο κάθε χώρος είχε τη δική τη ενέργεια που μου ήταν πολύ οικεία. Νομίζω γι’ αυτό το λόγο μου είναι εύκολο να προσαρμόζομαι σε νέες συνθήκες και να ανακαλύπτω το χώρο μου ξανά και ξανά. Μπορώ να φτιάξω το σπίτι μου οπουδήποτε εξελίσσομαι και νιώθω ζεστασιά με τους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία ο τόπος, το κλίμα, η κουλτούρα ή η γλώσσα. Μ’ αρέσουν οι αλλαγές και οι περιπλανήσεις.

Κάποτε πήγα σε ένα workshop ζωγραφικής και η δασκάλα μας είπε να ζωγραφίσουμε το φανταστικό μας δέντρο μέσα σε μια σπηλιά. Το αποτέλεσμα είχε πολύ ενδιαφέρον, μια υπέροχη έκθεση από δέντρα που το καθένα έλεγε τη δική του ιστορία!

Δέντρα γυμνά, δέντρα τυλιγμένα σε ροζ σύννεφα, με λαμπερά διαμάντια αντί για φύλλα, με πολλές ρίζες ή χωρίς, με κλαδιά που διαπερνάνε τη σπηλιά και βγαίνουν στο φως.  Το δικό μου δέντρο είχε μπλε φύλλα, κόκκινα φρούτα και ρίζες που κινούνταν στον αέρα. Ταξίδευε στο χώρο, νικώντας τους νόμους της φυσικής. Στη δική μου ιστορία η σπηλιά είχε ιδιαίτερες συνθήκες, που μου επέτρεπαν να περιπλανιέμαι.

Νομίζω ότι το ιδανικό σπίτι για μένα είναι εκεί που κατοικεί η καρδιά μου. Του αρέσει να ταξιδεύει μαζί μου και τα παράθυρα έχουν πάντα θέα στις τέσσερις εποχές.

Ίσως στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν σαλιγκάρι. Όπου πηγαίνω κουβαλάω το σπίτι μου, τις αναμνήσεις, τις ιδέες, την αισθητική, τη ζεστασιά, τα μυστικά, τις συζητήσεις στο μπαλκόνι, τις μουσικές παρέες και τα κοκτέιλ πάρτι. Σπίτι δεν είναι οίκημα για μένα αλλά οικία, το μέρος που νιώθω ο εαυτός μου, οικειότητα και δημιουργικότητα.

Το μπαλκόνι μου στην Τσεχία, κάθε καλοκαίρι έχει ένα μυστικό κήπο από φράουλες, μέντα, βασιλικό, φασκόμηλο, δεντρολίβανο και λεβάντα. Μια μέρα λοιπόν αποφάσισα να μεγαλώσω αβοκάντο από τους καρπούς του φρούτου του. Ήξερα ότι είναι μικρές οι πιθανότητες ένα αβοκάντο να μεταναστεύσει στην κεντρική Ευρώπη, μιας και γεννήθηκε στο Μεξικό και του αρέσει το ζεστό τροπικό κλίμα. Παρόλα αυτά το αβοκάντο μεγάλωσε γρήγορα εκείνο το καλοκαίρι και έγινε ολόκληρο θηρίο! Έτσι λοιπόν έφτιαξα και άλλα τρία αβοκάντο και προς μεγάλη μου έκπληξη έχω μια τροπική ζούγκλα δίπλα στα μεγάλα παράθυρα ακόμα και το χειμώνα!

Η οικία δεν είναι εκεί που γεννηθήκαμε, αλλά εκεί που νιώθουμε χαρούμενοι.

Το σπίτι μου έχει μεγάλα παράθυρα με θέα στις τέσσερις εποχές… Κινείται μέσα στο χρόνο και αλλάζει όπως και εγώ.

Ο ουρανός το χειμώνα έχει χρώμα μελαγχολικό και γαλήνιο. Είναι όμορφη εποχή για συζητήσεις με ζεστό τσάι. Κάθε τόσο παρατηρούμε χιλιάδες κοράκια κρυμμένα στα κλαδιά φτιάχνουν υπέροχα σχήματα στο λευκό.

Μέσα Μαρτίου έρχεται η άνοιξη με τα χρώματα και τα άνθη κερασιάς και αμυγδαλιάς. Το δωμάτιο ομορφαίνει και το φως σμιλεύει την πρωινή δροσιά,που δίνει κίνηση στην ξεχασμένη φαντασία. Το καλοκαίρι μπορώ να φτιάξω τους πιο ονειρεμένους κήπους στο μπαλκόνι και να χαζεύουμε τον ξάστερο ουρανό με κοκτέιλ μοχίτο.

Και τέλος το φθινόπωρο η εποχή της συγκέντρωσης και της δημιουργίας, καταφτάνει με μια κίτρινη ομπρέλα και κόκκινα φύλλα. Ήρθε η εποχή της αλλαγής.

Τα πάντα ρει…

To σπίτι  είναι το σημείο αναφοράς μου, εκεί που πάντα θα επιστρέφω μετά την πολλή συνάφεια του κόσμου, την καθημερινότητα των συναναστροφών και τα μεγάλα ταξίδια. Είναι το καταφύγιο μου, το μέρος που διαβάζω, ξεκουράζομαι, ονειρεύομαι, εμπνέομαι, φιλοξενώ, μοιράζομαι τα μυστικά μου και σχεδιάζω το μέλλον.