This post is also available in: English (Αγγλικα)
Μοιάζει με μια αλλιώτικη Βενετία, η πόλη με τις αμέτρητες γέφυρες, τα πράσινα νησάκια και τη γοτθική αρχιτεκτονική. Βγαλμένη σαν από παραμύθι, γεμάτη μυστήριο και παιχνιδιάρικη διάθεση, αγκαλιάζει τις όχθες του ποταμού Όντερ με πλακόστρωτα δρομάκια, κήπους και κομψά αρχοντικά.
Ξεκινήσαμε τη μέρα μας με έναν αρωματικό καφέ στο FC CAFFE, που βρίσκεται λίγα βήματα πιο κάτω από το Kalambur bar με τον ιπτάμενο κροκόδειλο και το κόκκινο μπαλόνι. Στη διπλανή βιτρίνα του γνωστού starapacykarnia, ξεπρόβαλλε ένας νάνος με ένα μεγάλο φρέσκο donut. Ο Ζηνάκος μόλις είχε ανακαλύψει το στέκι του για τα πιο γευστικά και χαρούμενα πρωινά στο Wroclaw!
Μύρισε καλοκαιρινή βροχούλα. Μικρές σταγόνες έπεφταν στον ποταμό Όντερ, σχηματίζοντας ομόκεντρους μουσικούς κύκλους. Ο αέρας έφερνε jazz μουσική από τα γύρω νησάκια. Αυτή η μεγάλη πανεπιστημιούπολη είναι γεμάτη μουσικά φεστιβάλ, πολύχρωμη street art και καταπράσινα νησάκια. Έξω από το πανεπιστήμιο συναντήσαμε έναν νάνο, που μόλις έκλεινε την ομπρέλα του και μας ξενάγησε στις γέφυρες του Βροτσλάβ. Μας έδειξε έξι νησάκια που μπορούμε να επισκεφτούμε στο βόρειο τμήμα του ποταμού: Το Wyspa Piasek ή ‘Νησί της Άμμου, το Tamka Island, το Slodowa, τη Bielarska, τη Młyńska, τη Daliowa και το Ostrow Tumski (Καθεδρικό νησί).
Λίγα τετράγωνα πιο κάτω συναντήσαμε τον Ossolinek, τον εραστή του βιβλίου. Ο σκεπτόμενος νάνος κάθεται σε ένα σωρό βιβλίων και φροντίζει τις συλλογές του Eθνικού Ινστιτούτου Ossolinski. Αυτός ο νάνος προέρχεται από μια πολύ παλιά οικογένεια Ευγενών, έχει κλασική εκπαίδευση, και γνωρίζει σχεδόν όλες τις γλώσσες. Θέλαμε να μπούμε μέσα στο ινστιτούτο, γιατί ακούσαμε ότι υπάρχει ένας μυστικός κήπος, όπου γίνονται πολλά κονσέρτα και events. Εκείνη την ώρα όμως ο Ossolinek μας κοίταξε μέσα από το μεγάλο καπέλο του και μας έκανε νόημα να περάσουμε απέναντι στο νησάκι Piasek, όπου είναι η μεγάλη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου. Σκεφτήκαμε ότι μάλλον ήταν ακατάλληλη ώρα για επισκέπτες και φύγαμε χαμογελώντας διακριτικά.
Περάσαμε από γέφυρα σε γέφυρα και από νησάκι σε νησάκι.
Το Wyspa Piasek είναι από τα πιο ενδιαφέροντα νησιά από αρχιτεκτονικής άποψης. Το νησί πήρε το όνομά του από την καθολική εκκλησία του 12ου αιώνα με το όνομα : H γυναίκα στην αμμουδιά, ”Our Lady on the Sand”, που χτίστηκε κάποτε πάνω στα χνάρια ενός παλιού τσίρκου. Πιο δίπλα είναι η καθολική εκκλησία της Αγίας Άννας, που τώρα έγινε παιδικός σταθμός, η Ορθόδοξη εκκλησία του Κύριλλου και Μεθόδιου και η βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου του Bροτσλάβ.
To αγαπημένο μου νησί όμως είναι το καταπράσινο Wyspa Słodowa, το νησί των φοιτητών που κάθε καλοκαίρι γεμίζει με δροσερή νεανική διάθεση: Μουσικά φεστιβάλ, αθλητικές δραστηριότητες, καλοκαιρινό σινεμά, μαθήματα χορού, επιτραπέζια παιχνίδια και ανοιχτή βιβλιοθήκη είναι δωρεάν για όλους.
Μια από τις πιο εντυπωσιακές γέφυρες είναι η Τumski, όπου ερωτευμένοι από όλο τον κόσμο έχουν κλειδώσει την αγάπη τους με πολύχρωμα λουκέτα. Aν και η ιδέα δεν είναι πρωτότυπη, έχει κάποιο ενδιαφέρον η σκέψη ότι οι ιστορίες των ανθρώπων πλέκονται η μία μέσα στην άλλη σε μια πλακόστρωτη γέφυρα, που συνδέει το παρελθόν με το μέλλον…
Ενώ διασχίζαμε τη γέφυρα, ο Gazuś μας χαιρετούσε από ψηλά! Αυτός ο νάνος μένει μέσα σε μια λάμπα απ’ όπου ακούει όλες τις ιστορίες των ανθρώπων και είναι υπεύθυνος για το νυχτερινό φωτισμό. Η αποστολή του είναι να χαρίζει μια μαγική ατμόσφαιρα σ’ αυτό τον πεζόδρομο.
Το νησί του καθεδρικού ή Ostrów Tumski είναι το παλαιότερο τμήμα της πόλης και ο καθεδρικός του Αϊ Ιωάννη (St. John the Baptist), χρονολογείται από τα μέσα του 10ου αιώνα. Ένας μικροσκοπικός ανθρωπάκος μας σταμάτησε κοντά στον καθεδρικό και μας έδωσε ένα βιβλίο για να διαβάσουμε τη ιστορία του. Γύρω από το καθεδρικό ανακαλύψαμε πολύ γραφικά σοκάκια.
Ο Kawiarek άραζε στη γωνία της Cafeteria Chic και απολάμβανε τον καφέ του ή ποιος ξέρει ίσως το τσάι του. Είναι αγένεια όμως να κοιτάς την κούπα κάποιου. Σίγουρα θα μαθαίναμε αν καθόμασταν παρέα. Δεν είχαμε όμως πολύ χρόνο. Θέλαμε να κάνουμε μια στάση για φαγητό κοντά στο βοτανικό κήπο και να συνεχίσουμε τη βόλτα μας προς το Πολυτεχνείο.
Ένα απ’ τα πιο εκπληκτικά πράγματα στο Wroclaw, είναι ότι παρόλο που το μεγαλύτερο μέρος του καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου, η πόλη αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες της. Η μεσαιωνική αρχιτεκτονική του Wroclaw είναι η πιο εντυπωσιακή στην Πολωνία! Τα περισσότερα κτήρια έχουν αναστηλωθεί, υπάρχουν πολλά μοντέρνα κτήρια (στο βόρειο τμήμα του Piasek), ενώ υπάρχουν κάποια άλλα που έχουν ακόμη σημάδια από το σκοτεινό παρελθόν. Τα κτήρια αυτά είναι μια απτή απόδειξη των τρομερών γεγονότων που συνέβησαν κάποτε. Είναι μια έντονη υπενθύμιση για το τι συμβαίνει, όταν υπάρχει μίσος. Παρατηρούσα τα μοτίβα με τις τρύπες στο ασβεστοκονίαμα και τα εκτεθειμένα τούβλα, που μοιάζουν σχεδόν καλλιτεχνικά μέσα απ’ την ασχήμια τους. Σ’ αυτή την πόλη μοιάζει σαν να έχει παγώσει ο χρόνος και το παρελθόν συμφιλιώνεται με το μέλλον.
Σε κάθε γωνία στις όχθες του ποταμού Όντερ, κάποιος καλλιτέχνης φτιάχνει έναν υδάτινο πίνακα. Πίνακας μέσα σε πίνακα, σαν όνειρο μέσα σ’ άλλo…
Στην πόλη του νερού, ο χρόνος μετράει διαφορετικά. Νιώθεις ότι κάθε μέρα βυθίζεσαι σε διαφορετική ιστορία.
Έξω από το πολυτεχνείο, συναντήσαμε ένα ακόμα νάνο πάνω σε ένα σωρό από βιβλία, να γράφει τη διδακτορική του διατριβή για τη μαγεία του νερού. Ο Ζηνάκος είχε μόλις μια υπέροχη ιδέα για το πώς να κλείσουμε τη μέρα μας. Ανεβήκαμε στο τελεφερίκ για να περάσουμε την άλλη όχθη του ποταμού. Ήθελε να μου κάνει έκπληξη, οπότε δεν ήξερα που ακριβώς πηγαίνουμε.
Μόλις περάσαμε έξω απ’ το πανεπιστήμιο της Γεωλογίας ένιωσα ένα έντονο συναίσθημα νοσταλγίας. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που άλλαξα τομέα, αλλά πάντα συγκινούμαι, γιατί οι φυσικές επιστήμες είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου… Περάσαμε κάτω από μια υδάτινη κουρτίνα και μπήκαμε στο πιο ιδιαίτερο, υπερσύγχρονο δια δραστικό μουσείο, ένα υπέροχο κτήριο δίπλα στο τμήμα Γεωλογίας, το Υδρόπολις. Το Μουσείου του Νερού ήταν μία από τις πιο χαλαρωτικές εμπειρίες… Έμοιαζε σαν να ταξιδέψαμε στο Blue Planet, το ντοκιμαντέρ του David Attenborough…
