This post is also available in: English (Αγγλικα)
Μοιάζει με μια αλλιώτικη Βενετία, η πόλη με τις αμέτρητες γέφυρες, τα πράσινα νησάκια και τη γοτθική αρχιτεκτονική. Βγαλμένη σαν από παραμύθι, γεμάτη μυστήριο και παιχνιδιάρικη διάθεση, αγκαλιάζει τις όχθες του ποταμού Όντερ με πλακόστρωτα δρομάκια, κήπους και κομψά αρχοντικά.
H καλή μέρα απ’ το πρωινό φαίνεται!
Για καλή μας τύχη το διαμέρισμα μας ήταν δίπλα στο καλύτερο εστιατόριο χούμους του Βροτσλάβ, το Wkontakcie. Είχαμε ένα πολύχρωμο γευστικό πρωινό πλούσιο σε χούμους, ομελέτες, φυσικούς χυμούς, σαλάτες και μυρωδικά, σε ένα πολύ καλλιτεχνικό εναλλακτικό χώρο. Η μέρα μας ξεκίνησε γεμάτη ενέργεια για το μεγάλο περίπατο προς το ζωολογικό κήπο. Η πόλη έχει έναν έντονο γραφικό χαρακτήρα. Μοιάζει σαν να μπήκαμε μέσα σε μια κόκκινη παιδική ζωγραφιά με τούβλινα σπίτια.
Κάποιες παιδικές αδυναμίες, δεν αλλάζουν ποτέ.
Το Βροτσλάβ είναι ο παράδεισος του παγωτού και εγώ ήθελα να δοκιμάσω όλες τις γεύσεις σε πέντε μέρες!
Σε κάθε μικρή γωνίτσα υπάρχει και ένας γλυκός πειρασμός σ’ αυτή την παραμυθένια πόλη. Στο δρόμο για το ζωολογικό κήπο, όλοι κρατάνε ένα πολύχρωμο χωνάκι: Ποδηλάτες, μαμάδες με καρότσια, ερωτευμένοι έφηβοι, ηλικιωμένοι. Ατελείωτες σειρές με παγωτά βίγκαν με γεύση μάνγκο, τζίντζερ, καρύδα, λεμόνι με βασιλικό, λεβάντα, μέντα, pina colada και φιστίκι. Σταματήσαμε λιγάκι να δροσιστούμε στην κόκκινη γέφυρα στο καφέ lodziarnia και συνεχίσαμε τη βόλτα στο ζωολογικό κήπο!
Το απόγευμα περιπλανηθήκαμε στην παλιά πόλη για να εξερευνήσουμε τα καφέ και εστιατόρια. Περνώντας από τη Γκαλερί μοντέρνας τέχνης, ακολουθήσαμε το υπέροχο άρωμα από το καφέ Amorinio. Εκεί συναντήσαμε τους αγαπημένους νάνους Ciastus και Amorinek.
Και είναι αυτή η μαγική στιγμή που κοιτάω το Ζηνάκο και ένα χαμόγελο ευτυχίας ζωγραφίζεται στα χείλη του!
Αυτοί οι δύο σκανταλιάρηδες εμφανίστηκαν κάποτε στο παράθυρο του καφέ γοητευμένοι από τα αρώματα του και οι ιδιοκτήτες τους προσκάλεσαν να μείνουν μαζί τους, για να βοηθήσουν στην επιχείρηση. Κάθε μέρα σκαρφαλώνουν στο παράθυρο του καφέ και μεταφέρουν όλη τη μαγεία της πόλης με ένα σκοινί : παγωτά, τάρτες, μπισκότα, κέικ και καφέ.
Ενώ διασχίζαμε τη Szewska, ένας μικρός μοτοσικλετιστής μας προσπέρασε και μόλις πρόλαβα να βγάλω μια ωραία φωτογραφία. Αλλά υπάρχουν και μικροί φωτογράφοι! Η Troszka, είναι η πρώτη γυναίκα νάνος φωτογράφος και το μοντέλο της είναι ο νάνος των νάνων Adoratorek . Άραγε στον κόσμο των νάνων υπάρχουν και άλλοι νάνοι? Μοιάζει σαν τη σκηνή με τις κλειδαριές στην Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων.
Υπάρχουν άραγε μικρές πόρτες σ’ αυτή την πόλη που οδηγούν σε μυστικούς κήπους?
Σ’ ένα μικρό στενό πίσω από την εκκλησία της Αγίας Βασιλικής, γνωρίσαμε και έναν ακόμη μικρούλη που απολάμβανε το παγωτό του στο παράθυρο του γνωστού καφέ lodybardon, ενώ ο Tynkus πιο δίπλα επιδιόρθωνε ένα σπασμένο τοίχο απλώνοντας κρέμα καρύδας. Μας είπε ότι αγοράζει όλα τα υλικά από το εργοστάσιο παγωτού Ice Rolls. Εκεί το παγωτό παρασκευάζεται σε δύο λεπτά πάνω σε παγωμένες μεταλλικές πλάκες στους -30° και μετά τυλίγεται σε Ice-Rolls.
Να ‘μαστε λοιπόν και στην κεντρική πλατεία Rynek, δίπλα στο παλιό δημαρχείο και την εκκλησία της Αγίας Βασιλικής. Στο δημαρχείο της πόλης στεγάζονται ένα μουσείο τέχνης και ένα θησαυροφυλάκιο. Καλλιτέχνες, πιανίστες, ζωγράφοι, μεταμφιεσμένοι, κλόουν και ξωτικά μας καλωσορίσανε σ’ ένα πάρτι με παγωτά, γλυκά και πολλές σαπουνόφουσκες.
Μπροστά από το δημαρχείο ξεπρόβαλλαν τρεις συμπαθέστατοι μικρούληδες, που φέραν απίστευτη ζωντάνια με το χιούμορ τους. Ο κουφός Gluchak περιέγραφε με απίστευτη λεπτομέρεια τα ταχυδακτυλουργικά παιχνίδια, ενώ o τυφλόs Slepak έδινε το ρυθμό στον W-Skers που χόρευε μαζί με το καρότσι του και γελούσε τόσο πολύ, που μετέφερε το γέλιο του σε κάθε περαστικό. Θυμήθηκα τη σκηνή από τη Μαίρη Πόππινς με τον χοντρούλη κύριο που γελούσε ασταμάτητα και σιγά σιγά άρχισε να ανεβαίνει στο ταβάνι. Στο τέλος παρέσυρε όλους τους επισκέπτες σε μια πανδαισία γέλιου. Έτσι είχαν ξεπεράσει και oι τρεις νάνοι την αναπηρία τους, φέρνοντας στην πόλη ζωντάνια και καλή ενέργεια. Είχαμε κάνει μόλις μια φοβερή ανακάλυψη.
Το γέλιο μπορεί να νικήσει τους νόμους της Φυσικής!
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, κάποτε ο Σίσυφος κατάφερε να ξεγελάσει το θάνατο και να τον αλυσοδέσει. Με τον θάνατο αιχμαλωτισμένο, ακολούθησαν χρόνια που κανένας άνθρωπος και ζώο δεν πέθαινε. Πολλοί πληγωμένοι πολεμιστές από τις μάχες τριγυρνούσαν αναζητώντας μάταια τον δρόμο προς τον Κάτω Κόσμο. Τελικά, ο Άρης απελευθέρωσε τον Θάνατο και αποκατέστησε την ισορροπία. Θυμωμένος ο Θάνατος άρπαξε τον Σίσυφο και τον παρέδωσε στους θεούς του Κάτω Κόσμου. Η Περσεφόνη πείστηκε ότι ο Σίσυφος δεν είχε καμία διάθεση να μείνει στα σκοτάδια του Άδη. Ο Σίσυφος λοιπόν έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα, καθώς ο Θάνατος φοβόταν να τον πάρει λόγω του προηγούμενου παθήματός του. Όμως καταδικάστηκε να ανεβάζει ένα πελώριο βράχο σε ένα απότομο ύψωμα με σκοπό να τον ρίξει από την άλλη πλευρά. Κάθε φορά που πλησίαζε τον στόχο του, ο βράχος κατρακυλούσε προς τα πίσω.
Έτσι και οι μικροί κρασνάλε είναι οι ήρωες που μπορεί να ταυτιστεί ο κάθε σύγχρονος άνθρωπος, που σπαταλάει τη ζωή του σε ένα μάταιο αγώνα, εγκλωβισμένος μέσα στην ίδια μέρα.
Γύρω από την πλατεία Rynek, βρήκαμε πολλά ωραία εστιατόρια. Κάτσαμε στο Soczewka Kitchen, που ξεχωρίζει για το ωραίο ρουστίκ περιβάλλον του, την εκλεκτή, παραδοσιακή πολωνική κουζίνα του και τις εξαιρετικές μπίρες! Ακριβώς δίπλα ξεχωρίζει το εστιατόριο Akropol. που ανήκει σε Έλληνα σεφ. Σ’ αυτή την πόλη σίγουρα κατοικούν και νάνοι βγαλμένοι από την ελληνική μυθολογία. Πράγματι δίπλα στο ταχυδρομείο βρήκαμε δυο νάνους με το όνομα Σίσυφος, να σπρώχνουν ένα βράχο ο ένας ενάντια στον άλλο! Έμοιαζε σα να έχουν καταδικαστεί σε ένα αιώνιο μαρτύριο.
Και όμως κάθε μέρα μπορεί να γίνει ξεχωριστή, ακόμα και μέσα απ’ τη ρουτίνα!
Είναι ασύμβατη η άνεση με τη δημιουργικότητα ή το αντίθετο? Η Τέχνη της Ρουτίνας για τους κατοίκους του Βροτσλάβ σημαίνει να ανακαλύπτουν ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να περάσουν τη μέρα τους.
Δίπλα στην Γκαλερί βρήκαμε δύο ξεχωριστές προσωπικότητες, τον Ηipster προγραμματιστή και τον Pole Dancer. O ταξιδιάρης hipster με το σκουφάκι, το λαπτοπάκι και την κούπα με τον απολαυστικό καφέ Μπαρμπέιντος, κάθε μέρα μεταφέρει το γραφείο του σε άλλη γωνιά της πόλης και γράφει κώδικα για μια εφαρμογή των εργαστηρίων τέχνης του Βροτσλάβ. Ο νάνος ακροβάτης, μου θυμίζει τον εαυτό μου για την τρέλα και τη ευλυγισία του.
Είναι εντυπωσιακό άλλωστε να μπορεί κανείς να βλέπει τον κόσμο ανάποδα!
Φήμες λένε, ότι κάποιοι θαρραλέοι νάνοι σκαρφάλωσαν στις λάμπες της πόλης, γιατί ήταν περίεργοι να δουν πως είναι ο κόσμος από ψηλά. Εντυπωσιασμένοι από το θέαμα, αποφάσισαν να κατοικήσουν εκεί.
Στη γωνία της Świdnicka συναντήσαμε ξανά τον μακάριο Papa, που καμάρωνε την πόλη να γαληνεύει σιγά σιγά, καθώς την αγκάλιαζαν μωβ σύννεφα. Εκείνη τη στιγμή μας προσπέρασαν πέντε κίτρινοι ποδηλάτες, που στρίψανε στο Πολιτιστικό κέντρο (Strefa Kultury Wrocław).
Δίπλα σε μια σειρά από ποδήλατα, είναι κρυμμένος ο μικρούλης καλλιτέχνης, που κάθε μέρα ζωγραφίζει το ηλιοβασίλεμα!
Το πολιτιστικό κέντρο, δημιουργήθηκε με την συγχώνευση δύο οργανισμών: Ενός οργανισμού υπεύθυνου για τον τίτλο: ”Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2016” και ενός παλιότερου που προετοίμασε το έδαφος για το καλλιτεχνικό τοπίο πολλές δεκαετίες πριν. Tο κέντρο αυτό δραστηριοποιείται στη διοργάνωση εργαστηρίων, φεστιβάλ και καλλιτεχνικών προγραμμάτων.
Είχε αρχίσει να νυχτώνει και ίσα ίσα που προλαβαίναμε να γνωρίσουμε δυο ακόμα υπέροχους νάνους, που έχουν αφιερωθεί στην καθαριότητα της πόλης.
Ο Florianek, είναι o καπνοδοχοκαθαριστής του Βροτσλάβ, ειδικός στον καθαρισμό της κάπνας στις παλιές καμινάδες. Φορούσε ένα ψηλό καπέλο, κρατούσε ένα καθαρό πανί, αλλά το πρόσωπό του ήταν ακόμα μαύρο από τις μουτζούρες. Ήταν γεμάτος ενέργεια και χορευτική διάθεση σα να βγήκε από το μιούζικαλ της Μαίρη Ποππινς, όπου ο Μπέρτ τραγουδούσε το γνωστό κομμάτι: ”Chim Chim Cher-ee”.
Πιο κάτω ο φίλος του Florianek, κρατάει ένα κάδο ανακύκλωσης πλαστικού για να υπενθυμίζει στους κατοίκους της πόλης να μη μολύνουν το περιβάλλον και να αποφεύγουν τη χρήση πλαστικού. Ο κάδος άλλωστε είναι πολύ μικροσκοπικός για να χωρέσει πάνω από δέκα μικρά πλαστικά καπάκια!
